Obiektyw składa się z czternastu soczewek ustawionych w pięciu grupach. Pierwsza z tych grup soczewek służy do nastawiania ostrości obrazu. Druga i czwarta służą do zmiany ogniskowej i znajdują się we wspólnej oprawie. Pozostałe grupy soczewek są nieruchome. Zakres zmian ogniskowych wynosi tu 35 - 85 mm, a kąt widzenia obiektywu zmienia się w granicach 60 – 30 stopni. Otwór względny obiektywu bez względu na wybraną ogniskową ma wartość stałą 1:2,8.

Ze względów konstrukcyjnych obiektywy o zmiennej ogniskowej mają określony zakres zmian ogniskowej. Na przykład firma Minolta produkuje obiektywy o następujących zakresach zmian ogniskowej: 24-50 mm, 35-70 mm, 75-200 mm, 100-200 mm i 100-500 mm.

Obiektywy o zmiennej ogniskowej wymagają nieco innej obsługi niż obiektywy normalne. Nastawianie na ostrość powinno się odbywać przy maksymalnej długości ogniskowej ze względu na największe zbliżenie obrazu, jak również stosunkowo małą głębię ostrości. W miarę skracania ogniskowej następuje zwiększenie głębi ostrości. Maksymalną głębię ostrości uzyskuje się przy minimalnej długości ogniskowej. Skale głębi ostrości i ich zakresy są naniesione na pierścienie i obudowy obiektywów. W niektórych obiektywach zaznaczono, w jakim kierunku należy obracać pierścień, aby obiektyw stał się szerokokątny (symbol W), a w jakim aby stał się teleobiektywem (symbol T).

Dla obiektywów standardowych najmniejszą odległość, na jaką można nastawić ostrość obrazu tj. Od której zaczyna się sfera ostrości, wynosi ok. 0,35 m. Dla obiektywów o zmiennej ogniskowej przy ogniskowych większych niż 50 mm strefa ostrości zaczyna się powyżej 1,5 m.